Het Amsterdams lyceum

In het keurige Amsterdamse Zuid, in de jaren ‘70 gaat Ashkaine naar het Amsterdams Lyceum. Daar volgt ze het Atheneum en kiest als één van de weinige meisjes voor exacte vakken. Haar ouders hebben een huis op Ibiza. Jaap Jongbloed gaat naar Amsterdam Zuid, want daar woont dit mooiste meisje van de klas. Ashkaine Hora Adema, inmiddels 46, maar nog schitterend als toen, opent de deur.

Ashkaine vertelt: “Het begon met haar vader in Parijs. Haar moeder is als au pair op haar 16e naar Parijs gestuurd. Daar begon ze in de eerste week met de Franse les. En daar zat mijn vader. Die kwam net uit Bagdad. Hij vroeg aan haar of ze model wilde staan en dat wilde ze wel. Een week later was ze zwanger.”

De eerste paar jaar groeit Ashkaine op in Parijs. “Hij schilderde alleen maar”, vertelt Ashkaine. “En anders dronk hij. Want hij was alcoholist.” Uiteindelijk besluit Ashkaine’s moeder dat ze nog een kind wil, maar de vader wil dat niet. Dit is een reden voor haar moeder om zwanger te raken en terug te gaan naar Nederland.

“Ik ben heel erg beschadigd door een echte vader die er niet was. Ik denk dat het mij beschadigd heeft in mijn hele ontwikkeling, in het vrouw zijn. Ik merk het aan mijn oudste dochter. Die heel erg op mij lijkt. Ik zie dat ze op geen enkele manier aandacht nodig heeft van mannen. Want ze heeft een vader die elke dag zegt: ‘goed gedaan’. Dat had ik niet.”

Ashkaine begint met een studie Medicijnen en Psychologie. Maar ook de handel trekt. “Ik had één stal op de Waterloopplein met boa’s en nog een handel, die deed ik in de weekenden. Dan kocht ik partijen lingerie op en dan ging ik s’ avonds alle bordelen af. Blaricum, Huizen, Aerdenhout. Alle chique bordelen ging ik af. Belde ik aan, werd ik met open armen ontvangen door de meisjes. Dan deed ik mijn koffer open met de mooiste spulletjes. Deed ik ontzettend goede zaken.”

Ashkaine heeft een overvolle agenda en vertrekt voor anderhalf jaar naar Thailand en komt met vernieuwd inzicht terug. ”Ik was niet meer bang om alleen te zijn. Totale autonomie. Nog steeds, iedere dag.”

Carmen, haar beste vriendin, ziet een match in Ashkaine en Jimmy. Hij nodigt haar uit naar London. En ze wordt opgehaald. Zat ze aan de keukentafel met zijn ouders. Dat vond ze niet heel sexy. Maar zijn ouders hadden dezelfde keukentegels en dezelfde inrichting. “Het voelde alsof ik thuis kwam. Ik ben altijd een voorstander geweest, dat je een beetje uit dezelfde nest komt. Het was net alsof ik bij mijn eigen moeder aan tafel zat. Het was vertrouwd. Toen wist ik het eigenlijk.”

Jimmy gaat een boek maken in China en vraagt aan Ashkaine of ze over komt. Iedereen verklaart haar voor gek. Carmen: “Ze bleken heel goed samen te kunnen werken. Jimmy heeft de foto’s gemaakt en Ashkaine heeft het hele boek geschreven.” Ashkaine en Jimmy werken twee jaar aan het boek en zijn op elkaar aangewezen. Literary Portraits of China. Ze halen zelfs het Chinese nieuws als het boek uitkomt.

Ze kopen samen een huis en trouwen. Ashkaine krijgt een dochter. Ze noemen haar naar haar vader. Ashkaine zoekt een baan waarin ze haar eigen tijd in kan delen. Ze vindt een pand waarvan ze zeker weet dat ze daar een grote klapper van kan maken. “Het pand heeft zichzelf verkocht. Het was een kwestie van die asbest eruit en verbouwen. Het was helemaal niet zoveel werk.”

Het gaat Ashkaine en haar gezin voor de wind. In navolging van haar familie, koopt ze ook een huis op Ibiza en is ze zwanger van haar derde kind. Dat ging heel erg vlot en voor tien dagen ging het goed. “En toen dag elf, lag ik plat en heb ik anderhalf jaar in een rolstoel gezeten. Reumapijn is anders dan andere pijn. Het is hels. In de ochtend wordt je wakker. En Jimmy moest mij in bad doen en ik moest ontdooien en door mijn pijn bewegen en om een uur of drie ging het wel weer, maar wetende dat je die nacht weer er doorheen moet komen. Op een gegeven moment wordt je gek.”

“Er is een nieuwe generatie medicijnen. Sinds twee jaar ben ik weer helemaal de oude. De pijn is niet meer zo erg. Het is geen onderdeel van mijn leven. Ik kies ervoor om het totaal te ontkennen. Ik geloof in de strategie. Wat moet je anders. Een beetje ontkenning is helemaal niet erg. Ziek zijn is niet heel hip. Het is niet heel sexy. Ik wil hip zijn. Dat past niet in het plaatje.”

Tegenwoordig schrijft Ashkaine ook artikelen voor een aantal lifestyle bladen. “Wat me echt kan raken is of ik een goede moeder ben. Het allermoeilijkst vind ik dat je pas een goede moeder bent als je, je eigen leven op orde hebt. Als goede moeder moet je impopulaire maatregelen nemen. Het is de grootste taak die je meekrijgt. Ik kan daar echt wakker van liggen.”

“Mijn taak als vrouw is volbracht. Ik heb drie ontzettend mooie kinderen. Wat ik nu nog ga doen is bonusmateriaal. Het reumaverhaal is irrelevant. Als ik morgen doodga heb ik mijn taak volbracht. Dat is wat het moederschap voor mij betekent. Ik kan niet ontkennen dat uiterlijk niet belangrijk is, maar het allerbelangrijkst is blij zijn met jezelf. Als je niet van jezelf houdt, houdt niemand van je.”

Voor de afleveringen van 2010, zie gemiste uitzendingen op www.mooistemeisjevandeklas.nl.

 

By Shuh-Wei Soo